«Աշոծյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

չտեսություն-ից
Jump to navigation Jump to search
No edit summary
No edit summary
Տող 8. Տող 8.


==Աշոծյանը ժողովրդական բանահյուսության մեջ==
==Աշոծյանը ժողովրդական բանահյուսության մեջ==
===Լսիր որդիս===
[[Պատկեր:Ashtoc.jpg‎|200px|thumb|right|Արմեն Աշտոց]]
[[Պատկեր:Ashtoc.jpg‎|200px|thumb|right|Արմեն Աշտոց]]
ԿՄ-ականը [http://hayrenater.livejournal.com/48453.html?thread=85829#t85829 պնդում] է, թե հայտնաբերել է այս ստեղծագործությունը [[ադնակլասնիկ | Ադնակլասնիկներում]].  
ԿՄ-ականը [http://hayrenater.livejournal.com/48453.html?thread=85829#t85829 պնդում] է, թե հայտնաբերել է այս ստեղծագործությունը [[ադնակլասնիկ | Ադնակլասնիկներում]].  
Տող 45. Տող 46.


Ինչպես կասեր [[Ֆիլոս Սոկրատ | Ֆիլոս Սոկրատը]]` կոպիտ է, բայց ժողովրդի լեզուն փակել դժվար է: [սրաչ Սրաչը] մնում է [սրաչ], իսկ հետևանքներից քաքի հոտ է գալիս:
Ինչպես կասեր [[Ֆիլոս Սոկրատ | Ֆիլոս Սոկրատը]]` կոպիտ է, բայց ժողովրդի լեզուն փակել դժվար է: [սրաչ Սրաչը] մնում է [սրաչ], իսկ հետևանքներից քաքի հոտ է գալիս:
===Զիմբաբվեական երգ===
Գրել է Վահան Տերյանը սույն թվականի մայիսի 14-ին Աշոծյանի պատվերով ([http://kogovit.livejournal.com/26049.html?thread=77505#t77505 փրուֆլինկ]):
''Երբ կհոգնես, կգազազես հայ լեզվից,
''Դարձիր դու ռուս կամ անգլիացի Ալբիոնից.
''Ցաված սիրտս միայն Պուշկին է ուզել,
''Կարոտ հոգիս՝ միայն Շեքսպիր երազել:
''Գուցե ես լամ բախտիդ համար, իմ Տերյան,
''Գուցե ողբամ ու ծափ տամ քեq, Աշոտյան:

11:29, 21 Հունիսի 2010-ի տարբերակ

Աշոծյանի դերը ռուսական հեղափոխության մեջ լիովին բացահայտ չէ։ Նրա առաջարկած ռեմիքսները մի տեսակ հակասական ընդունվեցին ինտերնետերում, հրահրելով հայկական իներնետների պատմության մեջ ամենադարակազմիկ սրաչը` լեզվակռիվը։

Աշոծյանը և Մաշտոցը

Ասենք

Աշոծյանը այդքան հարգվեց ինտերնետներում որ ասենք Ֆեյսբուկներում մարդիկ սկսեցին երևալ մի տեսակ այբուբենական ավատարներով։

Աշոծյանի պատվին Ավատար

Աշոծյանը ժողովրդական բանահյուսության մեջ

Լսիր որդիս

Արմեն Աշտոց

ԿՄ-ականը պնդում է, թե հայտնաբերել է այս ստեղծագործությունը Ադնակլասնիկներում.

Լսի՛ր, որդիս, շաղգամ որպես

Տիրոջ քո մոր խոսքը սրտանց,

Այսօրվանից մերժում եմ քեզ

Հայոց լեզուն հազարագանձ։

Ծախվել է նա կանխիկ փողով

Կաբինետում վարչապետի,

Դաբրո ստացել որոշումով

Նժդեհական պառլամենտի։

Թարգի՛ր, որդիս, անմիջապես

Մեսրոպատառ հայոց լեզուն,

Որ դրսերում չմոլորվես,

Նորմալ շփվես Լաս-Վեգասում։

Ու տե՛ս, որդիս, ուր էլ թռնես,

Ինչ բիզնեսի տեր էլ դառնաս,

Ինչ առիթով ում հայհոյես՝

Աշոտյանին չմոռանաս։


Ինչպես կասեր Ֆիլոս Սոկրատը` կոպիտ է, բայց ժողովրդի լեզուն փակել դժվար է: [սրաչ Սրաչը] մնում է [սրաչ], իսկ հետևանքներից քաքի հոտ է գալիս:


Զիմբաբվեական երգ

Գրել է Վահան Տերյանը սույն թվականի մայիսի 14-ին Աշոծյանի պատվերով (փրուֆլինկ):

Երբ կհոգնես, կգազազես հայ լեզվից,

Դարձիր դու ռուս կամ անգլիացի Ալբիոնից.

Ցաված սիրտս միայն Պուշկին է ուզել,

Կարոտ հոգիս՝ միայն Շեքսպիր երազել:

Գուցե ես լամ բախտիդ համար, իմ Տերյան,

Գուցե ողբամ ու ծափ տամ քեq, Աշոտյան: