Աշոծյան
Աշոծյանի դերը ռուսական հեղափոխության մեջ լիովին բացահայտ չէ։ Նրա առաջարկած ռեմիքսները մի տեսակ հակասական ընդունվեցին ինտերնետերում, հրահրելով հայկական իներնետների պատմության մեջ ամենադարակազմիկ սրաչը` լեզվակռիվը։
Ասենք
Աշոծյանը այդքան հարգվեց ինտերնետներում որ ասենք Ֆեյսբուկներում մարդիկ սկսեցին երևալ մի տեսակ այբուբենական ավատարներով։
Աշոծյանը ժողովրդական բանահյուսության մեջ
ԿՄ-ականը պնդում է, թե հայտնաբերել է այս ստեղծագործությունը [անդնակլասնիկ Ադնակլասնիկներում].
Լսի՛ր, որդիս, շաղգամ որպես
Տիրոջ քո մոր խոսքը սրտանց,
Այսօրվանից մերժում եմ քեզ
Հայոց լեզուն հազարագանձ։
Ծախվել է նա կանխիկ փողով
Կաբինետում վարչապետի,
Դաբրո ստացել որոշումով
Նժդեհական պառլամենտի։
Թարգի՛ր, որդիս, անմիջապես
Մեսրոպատառ հայոց լեզուն,
Որ դրսերում չմոլորվես,
Նորմալ շփվես Լաս-Վեգասում։
Ու տե՛ս, որդիս, ուր էլ թռնես,
Ինչ բիզնեսի տեր էլ դառնաս,
Ինչ առիթով ում հայհոյես՝
Աշոտյանին չմոռանաս։
Ինչպես կասեր Ֆիլոս Սոկրատ Ֆիլոս Սոկրատը` կոպիտ է, բայց ժողովրդի լեզուն փակել դժվար է: [սրաչ Սրաչը] մնում է [սրաչ], իսկ հետևանքներից քաքի հոտ է գալիս: