«Աշոծյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 13. | Տող 13. | ||
''Լսի՛ր, որդիս, շաղգամ որպես | ''Լսի՛ր, որդիս, շաղգամ որպես | ||
Տիրոջ քո մոր խոսքը սրտանց, | ''Տիրոջ քո մոր խոսքը սրտանց, | ||
Այսօրվանից մերժում եմ քեզ | ''Այսօրվանից մերժում եմ քեզ | ||
Հայոց լեզուն հազարագանձ։ | ''Հայոց լեզուն հազարագանձ։ | ||
Ծախվել է նա կանխիկ փողով | ''Ծախվել է նա կանխիկ փողով | ||
Կաբինետում վարչապետի, | ''Կաբինետում վարչապետի, | ||
Դաբրո ստացել որոշումով | ''Դաբրո ստացել որոշումով | ||
Նժդեհական պառլամենտի։ | ''Նժդեհական պառլամենտի։ | ||
Թարգի՛ր, որդիս, անմիջապես | ''Թարգի՛ր, որդիս, անմիջապես | ||
Մեսրոպատառ հայոց լեզուն, | ''Մեսրոպատառ հայոց լեզուն, | ||
Որ դրսերում չմոլորվես, | ''Որ դրսերում չմոլորվես, | ||
Նորմալ շփվես Լաս-Վեգասում։ | ''Նորմալ շփվես Լաս-Վեգասում։ | ||
Ու տե՛ս, որդիս, ուր էլ թռնես, | ''Ու տե՛ս, որդիս, ուր էլ թռնես, | ||
Ինչ բիզնեսի տեր էլ դառնաս, | ''Ինչ բիզնեսի տեր էլ դառնաս, | ||
Ինչ առիթով ում հայհոյես՝ | ''Ինչ առիթով ում հայհոյես՝ | ||
Աշոտյանին չմոռանաս։ | ''Աշոտյանին չմոռանաս։ | ||
Ինչպես կասեր [[Ֆիլոս Սոկրատ Ֆիլոս Սոկրատը]]` կոպիտ է, բայց ժողովրդի լեզուն փակել դժվար է: [սրաչ Սրաչը] մնում է [սրաչ], իսկ հետևանքներից քաքի հոտ է գալիս: | |||
Ինչպես կասեր [[Ֆիլոս Սոկրատ | Ֆիլոս Սոկրատը]]` կոպիտ է, բայց ժողովրդի լեզուն փակել դժվար է: [սրաչ Սրաչը] մնում է [սրաչ], իսկ հետևանքներից քաքի հոտ է գալիս: |
10:53, 21 Հունիսի 2010-ի տարբերակ
Աշոծյանի դերը ռուսական հեղափոխության մեջ լիովին բացահայտ չէ։ Նրա առաջարկած ռեմիքսները մի տեսակ հակասական ընդունվեցին ինտերնետերում, հրահրելով հայկական իներնետների պատմության մեջ ամենադարակազմիկ սրաչը` լեզվակռիվը։
Ասենք
Աշոծյանը այդքան հարգվեց ինտերնետներում որ ասենք Ֆեյսբուկներում մարդիկ սկսեցին երևալ մի տեսակ այբուբենական ավատարներով։
Աշոծյանը ժողովրդական բանահյուսության մեջ
ԿՄ-ականը պնդում է, թե հայտնաբերել է այս ստեղծագործությունը [անդնակլասնիկ Ադնակլասնիկներում].
Լսի՛ր, որդիս, շաղգամ որպես
Տիրոջ քո մոր խոսքը սրտանց,
Այսօրվանից մերժում եմ քեզ
Հայոց լեզուն հազարագանձ։
Ծախվել է նա կանխիկ փողով
Կաբինետում վարչապետի,
Դաբրո ստացել որոշումով
Նժդեհական պառլամենտի։
Թարգի՛ր, որդիս, անմիջապես
Մեսրոպատառ հայոց լեզուն,
Որ դրսերում չմոլորվես,
Նորմալ շփվես Լաս-Վեգասում։
Ու տե՛ս, որդիս, ուր էլ թռնես,
Ինչ բիզնեսի տեր էլ դառնաս,
Ինչ առիթով ում հայհոյես՝
Աշոտյանին չմոռանաս։
Ինչպես կասեր Ֆիլոս Սոկրատը` կոպիտ է, բայց ժողովրդի լեզուն փակել դժվար է: [սրաչ Սրաչը] մնում է [սրաչ], իսկ հետևանքներից քաքի հոտ է գալիս: