«Աշոծյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

չտեսություն-ից
Jump to navigation Jump to search
No edit summary
No edit summary
Տող 6. Տող 6.
Աշոծյանը այդքան հարգվեց ինտերնետներում որ [[ասենք]] Ֆեյսբուկներում մարդիկ սկսեցին երևալ [[մի տեսակ]] այբուբենական [[ավատար]]ներով։
Աշոծյանը այդքան հարգվեց ինտերնետներում որ [[ասենք]] Ֆեյսբուկներում մարդիկ սկսեցին երևալ [[մի տեսակ]] այբուբենական [[ավատար]]ներով։
[[Պատկեր:Ա.jpg‎|200px|thumb|right|Աշոծյանի պատվին Ավատար]]
[[Պատկեր:Ա.jpg‎|200px|thumb|right|Աշոծյանի պատվին Ավատար]]
==Աշոծյանը ժողովրդական բանահյուսության մեջ==
[[Պատկեր:Ashtoc.jpg‎|200px|thumb|right|Արմեն Աշտոց]]
ԿՄ-ականը [http://hayrenater.livejournal.com/48453.html?thread=85829#t85829 պնդում] է, թե հայտնաբերել է այս ստեղծագործությունը [անդնակլասնիկ Ադնակլասնիկներում].
Լսի՛ր, որդիս, շաղգամ որպես
Տիրոջ քո մոր խոսքը սրտանց,
Այսօրվանից մերժում եմ քեզ
Հայոց լեզուն հազարագանձ։
Ծախվել է նա կանխիկ փողով
Կաբինետում վարչապետի,
Դաբրո ստացել որոշումով
Նժդեհական պառլամենտի։
Թարգի՛ր, որդիս, անմիջապես
Մեսրոպատառ հայոց լեզուն,
Որ դրսերում չմոլորվես,
Նորմալ շփվես Լաս-Վեգասում։
Ու տե՛ս, որդիս, ուր էլ թռնես,
Ինչ բիզնեսի տեր էլ դառնաս,
Ինչ առիթով ում հայհոյես՝
Աշոտյանին չմոռանաս։
Ինչպես կասեր [[Ֆիլոս Սոկրատ Ֆիլոս Սոկրատը]]` կոպիտ է, բայց ժողովրդի լեզուն փակել դժվար է: [սրաչ Սրաչը] մնում է [սրաչ], իսկ հետևանքներից քաքի հոտ է գալիս:

10:50, 21 Հունիսի 2010-ի տարբերակ

Աշոծյանի դերը ռուսական հեղափոխության մեջ լիովին բացահայտ չէ։ Նրա առաջարկած ռեմիքսները մի տեսակ հակասական ընդունվեցին ինտերնետերում, հրահրելով հայկական իներնետների պատմության մեջ ամենադարակազմիկ սրաչը` լեզվակռիվը։

Աշոծյանը և Մաշտոցը

Ասենք

Աշոծյանը այդքան հարգվեց ինտերնետներում որ ասենք Ֆեյսբուկներում մարդիկ սկսեցին երևալ մի տեսակ այբուբենական ավատարներով։

Աշոծյանի պատվին Ավատար

Աշոծյանը ժողովրդական բանահյուսության մեջ

Արմեն Աշտոց

ԿՄ-ականը պնդում է, թե հայտնաբերել է այս ստեղծագործությունը [անդնակլասնիկ Ադնակլասնիկներում].

Լսի՛ր, որդիս, շաղգամ որպես

Տիրոջ քո մոր խոսքը սրտանց,

Այսօրվանից մերժում եմ քեզ

Հայոց լեզուն հազարագանձ։

Ծախվել է նա կանխիկ փողով

Կաբինետում վարչապետի,

Դաբրո ստացել որոշումով

Նժդեհական պառլամենտի։

Թարգի՛ր, որդիս, անմիջապես

Մեսրոպատառ հայոց լեզուն,

Որ դրսերում չմոլորվես,

Նորմալ շփվես Լաս-Վեգասում։

Ու տե՛ս, որդիս, ուր էլ թռնես,

Ինչ բիզնեսի տեր էլ դառնաս,

Ինչ առիթով ում հայհոյես՝

Աշոտյանին չմոռանաս։


Ինչպես կասեր Ֆիլոս Սոկրատ Ֆիլոս Սոկրատը` կոպիտ է, բայց ժողովրդի լեզուն փակել դժվար է: [սրաչ Սրաչը] մնում է [սրաչ], իսկ հետևանքներից քաքի հոտ է գալիս: