Ցուրտումութ
Jump to navigation
Jump to search
Ցուրտումութ (հայերեն` ցուրտ և մութ)` հայ ժողովրդի պատմության կարճ, բայց մի ուրիշ ձևի հիշվող շրջան 1992-1996թթ: Օբեյկտիվ պատճառը Ղարաբաղյան պատերազմն էր ու բլոկադան, սուբյեկտիվը` իշխանությունների հայեցի վերաբերմունքը: Ցուրտումութի գլխավոր հատկանիշներն էին ցուրտը (Սովետի վախտով ձմեռները հանգիստ էին լինում, իսկ հենց անկախացանք ձմեռը դարձավ ոռի) և մութը (էլեկտարականությունը տալիս էին օրական 2 ժամ, երբ պատահի): Խորհրդանշող էլեմտներ` ակումուլյատրներ, հացի տալոն, ֆուջիկա, լևի լույս, Սանտա-Բարբարա և այլն ոչ մի պոեզիա: Ծառ չմնաց: Այսօր ցուրտումութի մասին հիշողությունները հարուցում են մասշտաբային ցանցաբազառներ, որոնք վերածվում են լևոնական-հակալևոնական խփոցիների: