Ք

Ք-ն հայերենում տարածված ածանց է, որը ոչ միայն հոգնակիի ցուցիչ և գոյականակերտ վերջածանց է, այլ նաև չՎեհության խորհրդանիշ: Ասենք Ք-ով են խոսում երթուղայիններում`

-Ըստե  մի տե  պահի իջնենք:

Սակայն Ք-ն կարող է ուղղված լինել ինչպես մեկ, այնպես էլ մի քանի անձանց, այդ իսկ պատճառով բռի անճշտությունից խուսափելու համար կարելի է ավելացնել`

-Տվյալ բայի Ք վերջածանցը ուղղված է ինձ և Պողոսիկին:

ինչը կնշանակի, որ վերը նշվածը բնավ "Ըստեղ մի տեղ պահի իջնենք" ենթատեքստում չի ասված, այլ հիրավի մեկից ավել անձանց է վերաբերում: