Կյանքիկ
Կյանքիկը (հայ․ կյանք) - արդի հայերենում դիմելաոճ։ Առաջացել է կյանք բառից: 2000 թ.-ի երկրորդ կեսից սկսած համալրվելով հայերենում մեծ օգտագործում ունեցող -իկ քնքշանք և գուրգուրանք (գիտականորեն` փոքրություն) արտահայտող վերջածանցը իր ամբողջական տեսքով հայտնի է այսօր որպես` կյանքիկ: Նրան կարելի է օգտագործել նախադասության և՛ մեջտեղում, և՛ սկզբում, և՛ վերջում։
չի թրջվում (հեղինակը ի նկատի է ունեցել, որ շատ օգտգործումից արժեքը չի կորում, քանի այն արդեն իսկ թաց է, այսինքն այն արդեն իսկ չի ներկայացնում իր իսկական իմաստը)
Այլընտրանք
Գրական հայերենում` սիրելիս Հոմանիշներից է` սրտիկ (առաջացել է սիրտ բառից,-իկ վերջածանցը, որի ընթացքում ի տառը հնչյունափոխվել է գաղտնավանկ ը-ի՝ ստանալով իր վերջնական սրտիկ տարբերակը)։ Այլ լեզուներում էլ կարելի է իրեն հանդիպել` շեղի (ֆրանս.), դոռոգոյ (ռուսերեն)
Պատմություն
Հատկապես կյանքիկ բառը տարածում գտավ 2008-թվականի վերջերին, երբ Լիլիթը սկսեց ընկերություն անել Մեսրոպի հետ ու նա նրան այդպես էր անվանում հաճախ. ու որից հետո այդ բառը տարածվեց նրանց շրջապատում. կյանքիկ սկսեցին միմյանց ասել Սոնան, Դաբին, Գոռիկը, Մարյամը եւ ուրիշներ։