Ցուրտումութ

[Պատկեր:talon.jpg|230px|thumb|right|Հացի տալոն. ով կյանքում տալոնը ձեռին չի կանգնել հացի հերթ, իրական փորձություն չի անցել]] Ցուրտումութ (հայերեն` ցուրտ և մութ)` հայ ժողովրդի պատմության կարճ, բայց մի ուրիշ ձևի հիշվող շրջան 1992-1996թթ: Ցուրտումութի գլխավոր հատկանիշներն էին ցուրտը (Սովետի վախտով ձմեռները հանգիստ էին լինում, իսկ հենց անկախացանք ձմեռը դարձավ ոռի) և մութը (էլեկտարականությունը տալիս էին օրական 2 ժամ, երբ պատահի): Խորհրդանշող էլեմտներ` ակումուլյատրներ, հացի տալոն, ֆուջիկա, լևի լույս, Սանտա-Բարբարա և այլն: Ծառ չմնաց: Այսօր ցուրտումութի մասին հիշողությունները հարուցում են մասշտաբային ցանցաբազառներ, որոնք վերածվում են լևոնական-հակալևոնական խփոցիների: