«Սերիալ»–ի խմբագրումների տարբերություն
(Նոր էջ. '''Սերիալ'''` ի սկզբանե` բազմասերիանոց գեղարվեստական կինոնկար, Հայաստանում` ամենամեծ պիզդեցը, որը կարող…) |
No edit summary |
||
| Տող 4. | Տող 4. | ||
==Ակունքներ== | ==Ակունքներ== | ||
1990-ականներին ողջ հետխորհրդային մասսաների հետ հայերը չռած աչքերով նայում էին նախ մեքսիկական ("Рабыня Изаура", "Богатые тоже плачут", "Իմ երկրորդ մայրը"), ապա բրազիլական ("Тропиканка", "Секрет тропиканки", "Новая жертва"), ինչպես նաև դարակազմիկ ամերիկյան "Սանտա-Բարբարա" սերիալները: 2000-ականներին մեծ իրարանցում առաջացրեց բրազիլական "Կլոնը", որի չամչահատիկը հայ ժողովրդի սրտին այդքան հարազատ արաբական մշակույթն էր: Մի քանի տարի տնային տնտեսուհիները քննարկում էին արաբական բարքերը, քննարկում էին Լուկասի և Ջեյդի հարամ ինտիմ կապը, իսկ երեխաները դպրոց էին գնում զինված վերոհիշյալ պերսոնժաների ռոժերը կրող տետրերով: | |||
Շատ չանցած հայ հեռուստադեմքերը հասկացան, որ մարդկանց կարելի ա խաբել նաև հայրենական սերիալաբուծությամբ: [http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%92%D0%B5%D1%80%D0%B2%D0%B0%D1%80%D0%B0%D1%86%D0%BD%D0%B5%D1%80%D0%BD_%D0%90%D0%BD%D1%82%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D0%BA%D1%83%D0%BC_(%D1%82%D0%B5%D0%BB%D0%B5%D1%81%D0%B5%D1%80%D0%B8%D0%B0%D0%BB) Ասում են], առաջինը Շանթի "Վերվածաներն" էին, հետո Արմենիայի "Դժբախտ երջանկությունը": Քանի որ մարդկային մասսաները սկսեցին խժռել ուղեղի ոչնչացման այս նոր միջոցը, դրանց քանակությունը սկսեց աճել ու աճել: | |||
==Հայեցի սերիալների առանձնահատկությունները== | |||
Ձեռնարկ հայ սերիալագիր սցենարիստների համար. | |||
===Ժանր=== | |||
Մոռացեք ժանրային բաժանումների մասին` հայեցի սերիալը պետք է լինի միաժամանակ դրամա, տրագեդիա, կրիմինալ, կատակերգություն ու էլի տրագեդիա, մեկ էլ մի քիչ տրագեդիա և իհարկե` ողբերգություն մի քիչ կրիմինալով: Կրիմինալ ողբը մեր գործի հաջողության 90 տոկոսն ա: | |||
Նաև գոյություն չունի տարիքային սահմանափակում` պետք ա նենց անել, որ սերիալը նայեն բոլոր տարիքը հայորդիներն ու հայդուստրերը: Այսինքն, հերոսները պետք ա լինեն ջահելական սերնդից ու մեծերից (տենց համ էլ կարելի ա խաղարկել "հայրերի ու որդիների" դարավոր խնդիրը), անպայման մի երկու երեխա (որ ասեն "վա~յ, ինչ պուպուշն ա~"), մի երկու հատ էլ բիձա (չմոռանանք, թե ինչ մեծ դեր ունեն հայերի կյանքում տատիկ-պապիկները): | |||
Անպայման պետք ա լինեն հարուստներ ու աղքատներ: Հարուստները` կրիմինալագեն ու լպիրշ, աղքատները` ազնիվ ու բարի: Բայց: Հարուստների մեջ անպայման պետք ա լինեն մի երկու հոգի բարի մարդիկ, որոնք ամաչում են իրանց նման հարուստ, բայց փիս մարդկանցից: Իրանք պետք ա ընկերանան աղքատների հետ, բայց իրանց հարստությունը պետք ա խանգարի աղքատների հետ շփմանը: | |||
08:09, 12 Դեկտեմբերի 2011-ի տարբերակ
Սերիալ` ի սկզբանե` բազմասերիանոց գեղարվեստական կինոնկար, Հայաստանում` ամենամեծ պիզդեցը, որը կարող էր պատահել հայ ժողովրդին, իր անհուսությամբ հաղթում է նույնիսկ հայկական շոու-բիզնեսին:
Ականավոր դեմքերից են Անժելա Սարգսյանն ու Գոռ Վարդանյանը:
Ակունքներ
1990-ականներին ողջ հետխորհրդային մասսաների հետ հայերը չռած աչքերով նայում էին նախ մեքսիկական ("Рабыня Изаура", "Богатые тоже плачут", "Իմ երկրորդ մայրը"), ապա բրազիլական ("Тропиканка", "Секрет тропиканки", "Новая жертва"), ինչպես նաև դարակազմիկ ամերիկյան "Սանտա-Բարբարա" սերիալները: 2000-ականներին մեծ իրարանցում առաջացրեց բրազիլական "Կլոնը", որի չամչահատիկը հայ ժողովրդի սրտին այդքան հարազատ արաբական մշակույթն էր: Մի քանի տարի տնային տնտեսուհիները քննարկում էին արաբական բարքերը, քննարկում էին Լուկասի և Ջեյդի հարամ ինտիմ կապը, իսկ երեխաները դպրոց էին գնում զինված վերոհիշյալ պերսոնժաների ռոժերը կրող տետրերով:
Շատ չանցած հայ հեռուստադեմքերը հասկացան, որ մարդկանց կարելի ա խաբել նաև հայրենական սերիալաբուծությամբ: Ասում են, առաջինը Շանթի "Վերվածաներն" էին, հետո Արմենիայի "Դժբախտ երջանկությունը": Քանի որ մարդկային մասսաները սկսեցին խժռել ուղեղի ոչնչացման այս նոր միջոցը, դրանց քանակությունը սկսեց աճել ու աճել:
Հայեցի սերիալների առանձնահատկությունները
Ձեռնարկ հայ սերիալագիր սցենարիստների համար.
Ժանր
Մոռացեք ժանրային բաժանումների մասին` հայեցի սերիալը պետք է լինի միաժամանակ դրամա, տրագեդիա, կրիմինալ, կատակերգություն ու էլի տրագեդիա, մեկ էլ մի քիչ տրագեդիա և իհարկե` ողբերգություն մի քիչ կրիմինալով: Կրիմինալ ողբը մեր գործի հաջողության 90 տոկոսն ա:
Նաև գոյություն չունի տարիքային սահմանափակում` պետք ա նենց անել, որ սերիալը նայեն բոլոր տարիքը հայորդիներն ու հայդուստրերը: Այսինքն, հերոսները պետք ա լինեն ջահելական սերնդից ու մեծերից (տենց համ էլ կարելի ա խաղարկել "հայրերի ու որդիների" դարավոր խնդիրը), անպայման մի երկու երեխա (որ ասեն "վա~յ, ինչ պուպուշն ա~"), մի երկու հատ էլ բիձա (չմոռանանք, թե ինչ մեծ դեր ունեն հայերի կյանքում տատիկ-պապիկները):
Անպայման պետք ա լինեն հարուստներ ու աղքատներ: Հարուստները` կրիմինալագեն ու լպիրշ, աղքատները` ազնիվ ու բարի: Բայց: Հարուստների մեջ անպայման պետք ա լինեն մի երկու հոգի բարի մարդիկ, որոնք ամաչում են իրանց նման հարուստ, բայց փիս մարդկանցից: Իրանք պետք ա ընկերանան աղքատների հետ, բայց իրանց հարստությունը պետք ա խանգարի աղքատների հետ շփմանը: