Ք

Ք-ն հայերենում տարածված ածանց է, որը ոչ միայն հոգնակիի ցուցիչ և գոյականակերտ վերջածանց է, այլ նաև չՎեհություն խորհրդանշող մասնիկ: Ասենք Ք-ով են խոսում երթուղայիններում.

-Ստեղ մի տեղ պահի իջնենք:

Սակայն Ք-ն կարող է վերագրված լինել ինչպես մեկ, այնպես էլ մի քանի անձանց, այդ իսկ պատճառով բռի անճշտություններից խուսափելու համար կարելի է ավելացնել`

-Տվյալ բայի Ք վերջածանցը ուղղվաշ է ինձ և Պողոսիկին:

ինչը կնշանակի, ոչ բնավ "-Ստեղ մի տեղ պահի իջնենք:" ենթատեքստում չի ասված վերը նշվածը, այլ հիրավի մեկից ավել անձանց է վերաբերում: