Հեռուստատեսություն

TV (a.k.a. հեռուստատեսություն, հեռուստացույց, հայերեն ՝ տելեվիզռ, մեր դեպքում ՝ Հայկական հեռուստատեսություն) – այս երկրում ամենատարածված ինֆորմացիայի և դեգրադացիայի փոխանակման միջոցն է, որի սկզբնական նպատակը եղել է իրոքից տեղեկացնել ժողովրդին այս և այլ երկրներում կատարվող իրադարձությունների մասին։ Ներկայումս, հանդիսանում է հետադիմության և սուտ լուրերի տարածիչ որը մինչ օրս շարունակում է լվալ որոշ ինտելլեկտուալ մեծամասնության ներկայացուցիչների ուղեղները և կատարում իր դեմ առաջադրված պլանը։

Իմաստ

Դեռ 90–ականներին մեր երկրում տեղեկություն ստանալու հիմնական միջոցները դա թերթերն էին ու տելավիզրը, ինտերնետ հասկացողության մասին ոչ ոք դեռ չէր լսել։ Մինչև 91–ը հեռուստատեսությունը մոդերացվում էր Մոսկվայի (Օստանկինոյի) կողմից, ու մերը չէր տարբերվում ռուսական ցուցադրածից։ Էդ հետո սկսվեց մեր հեռուստամշակույթի ձևավորումն ու զարգացումը (եթե կարելի է այդպես ասել)։ Կառավարությունը հասկացավ որ յաշիկը փողաբեր է, և սկսեցին մասսայական իշխողական գործընթացները հեռուստաբուտկի հանդեպ։ Եթե նույն 90x մենք դեռ կարող էինք դիտել ինչ–որ տեղ ազատ, նորմալ ալիքներ, ապա 0–ական թվերից "ազատություն հեռուստատեսությունում" գոյություն չկար, և գեթ ոչ մի ալիք չէր կարող ցուցադրել նորմալ, ու իրոքից արժեքավոր կոնտենտ։ Նաև հեռուստացույցը դարձավ իդեալական հնարավորություն ինքնագովազդվելու համար։ Տարատեսակ [Քյալ|մեծամասնություններ] այդպես ճանաչեցին [Հայկական շոու-բիզնես|շոուբիզի աստղերի], Հայկո–Մկոյի, և այլ մեդիական անձնավորությունների մասին։

Այո, ընթացքում շատ ալիքներ բարեհաջող լքեցին բորտը, բայց նոնսենսը մի տեսակ ուրիշ բանում էլ է կայանում․․․

Կայանում է նրանում, որ ալիքների քչացման հետ մեկ տեղ արդեն մեր հանրային ալիքները վերածվել են մի անհասկանալի միջավայրի, որտեղի բազային կոնցեպցիան դա քաղաքականությունն է, իբր խնդալու հումորը, ինքնագովազդումը, տուֆտա ու անիմաստ սերիալների ցուցադրումն է և պիառը։ Ֆինանսապես ամենաբարեկարգ ալիքը Արմենիա ԹՎ–ն է, որը բացի հեռուստաարտադրությունից նաև գովազդներ է սարքում ու ծախում աղքատ ալիքների վրա։ Այդպիսի շռայլությունների արդյունքում ցանկացած քիչ թե շատ հուսադրող մարդամեկ, որը հայտնվում է ռանդոմ անկապ ալիքում (խոսքի, հըէրգուս), ինչ–որ ժամանակ հետո հայտնվելու ա Արմենիա–ի էկրաններին։ Եթե անգամ դու հայտնիացել ես շանթանման ինչ–որ ալիքում, ապա դու անպայման գնալու ես Արմենիա, իբո իրանց Պանարմենիանը կայֆոտ փողեր ա տալիս, հազար անգամ ավելի քան քո էդ ալիքը։ Արդյունքում էլ, հեռուստադեմքերը ժամանակի ընթացքում փոխվում են էլ ավելի անկապ մարդկանց հետ քան դուք մտածում եք։ Օրինակ, եթե տասը տարի առաջ Արմենիայի դեմքերից էին Ֆելիքս Խաչատրյանը ու Հասմիկ Կարապետյանը, ապա հիմա իրանց փոխարինել են Գրիգ Գևորգյանն ու Արուս Տիգրանյանը։

Սերիալներում կոնստանտությունը ավելի երկարավետ է, քանի որ երկար ժամանակ հետո հերթական ախմախ սերիալի դերասանական կազմ կարող է վերադառնալ բոլորի կողմից մոռացված մեկը։ Դրա վառ օրինակն է "Ծաղիկներ աչքիդձյան տակ" հեռուստասեյրալը, որտեղ Ռազմիկի դերում եսիմ ոնց հայտնվել է չարաբաստիկ Դժվար ապրուստի Մարատը։

Նաև ցավալի մինուս է հանդիսանում այն, որ ցուցադրվող հաղորդումները ոչ մի կրթական կամ գոնե հումորային բան չունեն, օրինակ ՝ փդած ցելյուլիտWomen's Club-ը, որը իրեն ներկայացնում է որպես ոչ պակաս անկապ Comedy Woman-ի հայկական դելեգացիա, իբր թե պիտի խնդալու լիներ, բայց արդյունքում ստանում ենք հետևյալը․ անկապ, սանհանգուցային, ու ազդող յանի հումոր, որը խնդալու է միայն իրենց թիրախային լսարանին։ Պլյուս որպես ցավալի սիթքոմի օրինակ կարելի է բերել Դեպի բանջարճամբարը, որտեղ ընդհանրապես երեխաների և դեռահասների միջավայրում պրոպագանդացվում են տականքություն, դեբիլիզմ, սրիկայություն, ծաղրանքի իդեոլոգիա և այլ վատ արժեքներ։

Պատմություն

ԹՎ–ն առաջացել է Հայաստանում դեռ հեռավոր 1955 թվականին։ Առաջին ալիքը եղել է ներկայիս Հ1–ը։ Մինչ Լևոնի մութ ու ցուրտ տարիների գահավիժելուն, եթեր էին հեռարձակվում սովետական առաջին և երկրորդ ЦТ-ների հետ (հիմիկվա Первый канал և Россия 1)։ Առանձնապես չեն տարբերվել իրենց ռուսական տարբերակներից և հիմնականում ցուցադրել են Խորհրդային միության կանոններին համապատասխանող հաղորդումներ։ Ժամանակի ընթացքում այս կախարդական չորսնյակը լրացվեց Նորք–ով (1973), որի գլուխը կերավ էժանագին Հ2–ը (a.k.a. Պրոմեթևս) 1999–ին։

Առաջադիմություն և հետադիմություն

Լևոնի վախտերով (1991-1998)

Երջանիկ և պոզիտիվ էմոցիաներով լի ԽՍՀՄ–ի փլուզումից հետո, ամեն ինչ խառնվեց իրար, այդ թվում ՝ հեռուստատեսությունը։ Բացի Հ1–ից ու Նորքից արդեն սկսեցին հայտնվել այլ ալիքներ։ Առաջիններից էին Մայր Հայրենիք–ն ու Ա1+ –ը, որոնցից վերջինս հանդիսանում է մերօրյա Հայկական YouTube-ի քաղաքական ալիքների նախահայրը։ Հետո, ժամանակի ընթացքում բացվեցին տարատեսակ ալիքներ, որոնց մեծամասնությունը դեռ Ք․ա․ անվերադարձ ավանդել են իրենց ալիքները։ Ընդհանուր սրանք էին ՝

• Բիզնես ԹՎ (ով ես դու, անհայտ արարած)
• Այգ
• Էջմիածին (միայն Էջմիածինցիների համար)
• Նոյյան Տապան (հարություն է առել յութուբներում)
• Շանթ
• Արմենիա ԹՎ

և այլ ալիքներ, որոնց մեծամասնությունը զուտ գոյություն ունեին և էդքան էլ չէին հանդիսանում դիտվող և պրոֆիտաբեր ալիքներ։

Իհարկե, մարդիկ շատ նայում էին քաղաքականության հետ կապված ալիքները, որոնցից այդ ժամանակ ամենաընդդիմադիրը դա Ա1+ –ն էր։ Մինչև 2002թ․ իր ԹՎ–գործունեության ժամանակ նա հայտնում էր երկրի իրական վիճակը։ Իհարկե, այս ալիքը ազդում էր կառավարականների նյարդային համակարգի նորմալ աշխատանքի վրա, քանի որ նա սիմվոլացնում էր հիմիկվա Ալեքսեյ Նավալնիին, ուղղակի առանձ անիմաստ գաղափարախոսությունների և իդիոտիզմի։ Այս ալիքը համեմատաբար ավելի լավն էր քան նույն Հ1–ը, որը իր Հալյուրով լվանում էր ստվար զանգվածների ուղեղները։ Էս ժամանակահատվածը դեռ տանելի էր․․․

Կարաբախսկիյ տրինձեց (1998-2018)

Քոչարյան

Այս անձնավորության կառավարման ժամանակներից հեռուստատեսությունը Հայաստանում սկսեց իր հոգեվարքումը։ Շատացավ դեբիլիզմը հումորային հաղորդումների քանակը, ալիքները դարձան ավելի կոնսերվատիվ։ Եթե նույն Լևոնի օրոք դեռ կար ազատ ալիք ծիպա Ա1+, Քոչի օրոք ընդհանրապես վերջինս կտրվեց եթերից (պրուֆֆ) "Պրիվետ Ռոբ"–ի համար։ Շլակը և սուտ լուրերը նույնպես անպակաս մնացին, քանի որ էս ժամանակներին արդեն բոլոր ալիքները կզած էին, որի վառ ապացույցը դա ընտրություններում նախկին կառավարականների ագիտացիան և պիառն էր։ Մինչև 0–ականների կեսերը մեր ալիքների ասսորտիմենտը այդքան էլ մեծ չէր, բայց եղավ պերիոդ, երբ ի հայտ եկան բավականին անասուն հետաքրքիր ալիքներ, որոնցից ամենաականավոր ներկայացուցիչներն էին ՝

• ԱԼՄ (ողջ ալմ–ի իմաստը)
• Հայրենիք ԹՎ (գլխավոր սիմվոլիկան)
• Հայ ԹՎ (որը, չգիտես խի, դարձավ Լայմ ԹՎ)
• Արմենակոբ (սրանից անիմաստ անվանում չկար)
• TV5 (Արմենիա ԹՎ–ի ապօրինի որդին)
• Կենտրոն (համապատասխանաբար ալիք որը ժողովրդին չի ապակողմնորոշում և գյուղացու կողքին է)

Ամեն մի ալիք ուներ իր տարօրինակությունները․ նույն ԱԼՄ–ում նա իր ալիքի ամեն մի հաղորդումում հանդես էր գալիս որպես հաղորդավար, և դուրս էր տալիս ախինեյա (բա առանձ դրա էլ ուր), TV5-ը Արմեյնայի ապօրինի որդին էր, որտեղ ցուցադրվել էին բարեհաջող մոռացված Ավտոսրահը ու Էքսպերեսը, և այլն։

Քոչի գնալու տարեթվին ալիքների քանակը մի քիչ ավելի շատ էր քան 9000–ը, որոնցից բոլորը պետք էր ուտիլիզացնել։

Սարգսյան

Սրա օրոք արդեն սկսվում է զիբիլանոցի հեռուստաալիքների մաքրումը։ Արմենիա ԹՎ–ն ու Շանթը ձեռք տալ չէր կարելի (ոնց որ հիմա), իբո տասականների սկզբին արդեն ձևավորել էին իրենց ավտորիտետը, իսկ էն մանր–մունր ալիքները մի տեսակ ազդում էին։ 2012–ին արդեն բավականին ալմանման ու հայրենիքանման անիմաստ ալիքները հավասարվել էին հողին, և տակը մնացել էր չնչին քանակություն, չհաշված ռեգիոնալ ալիքները։ Քաղաքական տեսանկյունից այս ալիքները էլի որ մնում էին վերևների ստրկության տակ, քանի որ վտանգ կար աշխատակցին վերջնական ռադ անելու, կամ էլ, ծայրահեղ դեպքում, ալիքը վերափոխելու կամ ընդհանրապես փակելու։ Մինչև օրս ոչինչ չի փոխվել, և 2012–ից մի քանի ալիք անցան–դարձան, և փոխարինվեցին իրենց ոչ բարվոք տարբերակներով։

Մեր օրեր

Հիմիկվա վիճակը առանձնապես ինչ–որ փոփոխություններ չի կրում, և ներկայիս հիմնական ալիքների ցանկը հետևյալն է ՝

• Արմենիա և Շանթ ԹՎ–ներ (դե բա էլ ոնց)
• Հ1
• ԱԹՎ
• Հ2 (կարճաժամկետ հեռացել էր եթերից 2021–ի կեսերին, բայց հետո էլի հետ եկել)
• 5 TV (Քոչարյան TV, Արարատ Հեռուստաընկերություն)

Ձեռի հետ, Երևանում սկսեցին իրենց եթերները Նոր Հայաստանը (2019) ու Նուռ ԹՎ–ն (2021), բայց սրանք սերիալներից ու անկապ հաղորդումներից բացի ուրիշ ոչինչ չեն ցուցադրում։