«Ցուրտումութ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Jump to navigation
Jump to search
No edit summary |
No edit summary |
||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
[[Պատկեր:talon.jpg|230px|thumb|right|Հացի տալոն. ով կյանքում տալոնը ձեռին չի կանգնել հացի հերթ, իրական փորձություն չի անցել]] | [[Պատկեր:talon.jpg|230px|thumb|right|Հացի տալոն. ով կյանքում տալոնը ձեռին չի կանգնել հացի հերթ, իրական փորձություն չի անցել]] | ||
'''Ցուրտումութ''' (հայերեն` ցուրտ և մութ)` հայ ժողովրդի պատմության կարճ, բայց մի ուրիշ ձևի հիշվող շրջան 1992-1996թթ: Ցուրտումութի գլխավոր հատկանիշներն էին ցուրտը (Սովետի վախտով ձմեռները հանգիստ էին լինում, իսկ հենց անկախացանք ձմեռը դարձավ ոռի) և մութը (էլեկտարականությունը տալիս էին օրական 2 ժամ, երբ պատահի): Խորհրդանշող էլեմտներ` ակումուլյատրներ, հացի տալոն, ֆուջիկա, լևի լույս, Սանտա-Բարբարա և <strike>այլն</strike> [[ոչ մի պոեզիա]]: Ծառ չմնաց: Այսօր ցուրտումութի մասին հիշողությունները հարուցում են մասշտաբային [[սրաչ | ցանցաբազառներ]], որոնք վերածվում են լևոնական-հակալևոնական խփոցիների: | '''Ցուրտումութ''' (հայերեն` ցուրտ և մութ)` հայ ժողովրդի պատմության կարճ, բայց մի ուրիշ ձևի հիշվող շրջան 1992-1996թթ: Օբեյկտիվ պատճառը Ղարաբաղյան պատերազմն էր ու բլոկադան, սուբյեկտիվը` իշխանությունների [[հայեցի]] վերաբերմունքը: Ցուրտումութի գլխավոր հատկանիշներն էին ցուրտը (Սովետի վախտով ձմեռները հանգիստ էին լինում, իսկ հենց անկախացանք ձմեռը դարձավ ոռի) և մութը (էլեկտարականությունը տալիս էին օրական 2 ժամ, երբ պատահի): Խորհրդանշող էլեմտներ` ակումուլյատրներ, հացի տալոն, ֆուջիկա, լևի լույս, Սանտա-Բարբարա և <strike>այլն</strike> [[ոչ մի պոեզիա]]: Ծառ չմնաց: Այսօր ցուրտումութի մասին հիշողությունները հարուցում են մասշտաբային [[սրաչ | ցանցաբազառներ]], որոնք վերածվում են լևոնական-հակալևոնական խփոցիների: | ||
==Սկիզբը== | ==Սկիզբը== | ||
Ընթացիկ տարբերակը 15:49, 8 Օգոստոսի 2010-ի դրությամբ
Ցուրտումութ (հայերեն` ցուրտ և մութ)` հայ ժողովրդի պատմության կարճ, բայց մի ուրիշ ձևի հիշվող շրջան 1992-1996թթ: Օբեյկտիվ պատճառը Ղարաբաղյան պատերազմն էր ու բլոկադան, սուբյեկտիվը` իշխանությունների հայեցի վերաբերմունքը: Ցուրտումութի գլխավոր հատկանիշներն էին ցուրտը (Սովետի վախտով ձմեռները հանգիստ էին լինում, իսկ հենց անկախացանք ձմեռը դարձավ ոռի) և մութը (էլեկտարականությունը տալիս էին օրական 2 ժամ, երբ պատահի): Խորհրդանշող էլեմտներ` ակումուլյատրներ, հացի տալոն, ֆուջիկա, լևի լույս, Սանտա-Բարբարա և այլն ոչ մի պոեզիա: Ծառ չմնաց: Այսօր ցուրտումութի մասին հիշողությունները հարուցում են մասշտաբային ցանցաբազառներ, որոնք վերածվում են լևոնական-հակալևոնական խփոցիների: