Կյանքիկ

Արդի հայերենում դիմելաոճ: Առաջացել է կյանք բառից: 2000 թ.-ի երկրորդ կեսից սկսած համալրվելով հայերենում մեծ օգտագործում ունեցող -իկ քնքշանք և գուրգուրանք (գիտականորեն` փոքրություն) արտահայտող վերջածանցը իր ամբողջական տեսքով հայտնի է այսօր որպես` կյանքիկ: Նրան կարելի է օգտագործել նախադասության և° մեջտեղում, և° սկզբում, և° վերջում:

 âÇ ÃñçíáõÙ (հեղինակը ի նկատի է ունեցել, որ շատ օգտգործումից արժեքը չի կորում, քանի այն արդեն իսկ թաց է, այսինքն այն արդեն իսկ չի ներկայացնում իր իսկական իմաստը)
  Գրական հայերենում` սիրելիս
   Հոմանիշներից է` սրտիկ (առաջացել է սիրտ բառից,-իկ վերջածանցը, որի ընթացքում ի տառը սղվել է, ստանալով իր վերջնական սրտիկ տարբերակը):
Այլ լեզուներում էլ կարելի է իրեն հանդիպել` շեղի (ֆրանս.), դոռոգոյ (ռուսերեն)